‘Toch wel prachtig, poëzie’
‘Ik vind poëzie de beste vorm van formuleren; ik houd van heel kernachtig. ’t Helpt dat ik doof ben, want ik moet me nu wel op kernachtige conversaties richten. Dus in feite ligt mijn doofheid in de lijn van mijn dichterschap.’ Elly de Waard, met een grote grijns, bij het verschijnen van haar zestiende bundel.
(42 minuten)
Bio
Elly de Waard schreef meer dan vijftien jaar over popmuziek voor de Volkskrant en Vrij Nederland en gold als een der spraakmakers op dit terrein. Ze debuteerde laat als dichter, in 1978, met de bundel Afstand. Als dichter heeft Elly de Waard van meet af aan duidelijk stelling genomen. Ze keerde zich tegen de invloed van de Vijftigers en pleitte voor terugkeer naar een lyrische poëzie waarin op directe wijze uiting wordt gegeven aan emoties en gevoelens. Tot haar belangrijkste voorbeelden rekende zij dichteressen als Dickinson, Plath, Vasalis en Gerhardt. De Nederlandse poëzie moest naar haar mening worden gevitaliseerd door er de agressiviteit en emotionaliteit van de popmuziek in te laten doorklinken. Met haar derde bundel, Furie (1981), heeft Elly de Waard werkelijk haar eigen stem gevonden: gepassioneerde liefdeslyriek, direct, met grote inzet geschreven. De liefde tussen vrouwen zal vanaf dat moment haar belangrijkste thema blijven. De heftige gevoelsuitbarstingen in haar gedichten worden aanvankelijk in balans gehouden door een zeer strakke vorm; in later werk weet zij weer losser te schrijven. De kracht van Elly de Waard ligt in haar beeldend vermogen en in haar gevoel voor ritme. Zelf zegt ze over dit laatste: “Vaak neem ik mijn gedichten op de band op en beluister ze vervolgens. Dan hoor ik waar ik uit de maat ben. Ik heb het al eens eerder gezegd: dichters die hun eigen werk niet kunnen voordragen zijn geen goede dichters. Die hebben te weinig naar zichzelf geluisterd.” In de jaren tachtig werd Elly de Waard actief in de vrouwenbeweging. Voor de stichting Amazone in Amsterdam leidde zij een poëzie-workshop voor vrouwen waaruit de groep “De Nieuwe Wilden” ontstond. In 1987 stelde zij een bloemlezing uit het werk van deze dichteressen samen onder de titel De Nieuwe Wilden in de Poëzie. Tevens was Elly de Waard betrokken bij de instelling van de Anna Bijns Prijs, een tweejaarlijkse onderscheiding voor het vrouwelijke geluid in de literatuur. Elly de Waard woont in Castricum.
